Stirling Ranges – Hopetoun

Dag 8

Gisteravond nog verhuisd naar een parkeerplaats buiten het NP want overnachten blijkt daar niet te mogen.

Vandaag was een rijd dag, we zijn begonnen aan de doorsteek naar Esperance. Bij Ravensthorpe zijn we afgeslagen naar Hopetoun en zijn een omweggetje gaan maken over een gravel road vlakbij de kust.

De route ging deels door onbewoond outback gebied en deels langs grote landerijen met af en toe een dorp dat feitelijk niet veel meer is dan een roadhouse!

In Ravensthorpe hebben we boodschappen gedaan, we werden geholpen door een grappige dame die ooit een tijdje in Nederland gewoond had.

Vervolgens de hoofdweg dus verlaten en naar Hopetoun gereden en daar langs de kust gaan rijden en een mooie plek gevonden met uitzicht op de rotsen, duinen en de oceaan.

Hopetoun – Esperance

Dag 9

We zijn de kustroute blijven volgen naar Starvation Bay, daar even heerlijk op het strandje gelopen en gefotografeerd en dat was dus rond zeven uur in de morgen!

Vervolgens een stuk over gravel roads blijven rijden, mooi met vele bloemen, planten en struiken, vooral veel banksias. Daarna ook langs boerderijen met landerijen gereden.

Later Highway 1 weer opgepikt richting Esperance. Onderweg tijdens de koffiestop een paar kerstkaarten voor de oppassers en de moeders thuis geschreven.

In Esperance naar een camping gegaan, de was gedaan, weblog bijgewerkt, foto’s enz. Gelukkig heb ik mijn internet weer aan de praat gekregen!

We zijn hier gestopt omdat we morgen moeten inslaan, nu is het zondag, omdat we de komende dag of vijf niks tegenkomen. Op de camping kunnen we water tanken en ook de was dus maar doen, was niet echt nodig maar ach dan kunnen we weer vooruit!

Esperance – Bos dichtbij Condingup

Dag 10

Op tijd opgestaan, om 7 uur deze keer, iets later dan normaal want om 6 uur zijn de winkels voorlopig nog niet open! Om 8 uur zijn we van de camping vertrokken en hebben we het centrum van Esperance verkend, niet zo heel moeilijk want zo groot is het niet, wel leuk. Bij de outdoor winkel gas voor ons kooktoestelletje gekocht en daar gevraagd waar een telefoonwinkel was, bij ons struikel je er bijna over, hier zie je ze minder. Maar we hebben er een in een groot winkelcentrum gevonden op de aanwijzingen die we gekregen hadden. Nu hebben we ook een Telstra datacard dus meer bereik dan alleen op het Vodafone netwerk. We wilden dat nu zeker hebben om waar we enig bereik hebben het nieuws te kunnen volgen over die gijzeling in Sydney, laffe klootzakken die zoiets uithalen, bah!

We zijn nu helemaal bevoorraad en kunnen er een tijdje tegenaan, dan moet ook want de komende dag of vier of vijf komen we niks anders tegen dan een paar roadhouses.

Om 11 uur zijn we vertrokken en naar Cape le Grand NP gereden, dat ligt niet ver van Esperance. Wat is dat een fantastisch nationaal park, het is niet zo heel groot, alles is prima te bereiken. Het is rotsachtig met wat bergjes waarvan Frenchman Peak er ver bovenuit steekt en vrijwel overal te zien is. De begroeiing is weer enorm gevarieerd met heel veel prachtige bloemen. Jammer dat het aldoor zo waait, op die manier kun je het vergeten om mooie macro opnamen te maken.

Het kustlandschap is waanzinnig mooi met schitterende baaien en witte stranden langs een azuurblauwe zee. De kleuren knallen je tegemoet. We hebben heerlijk gewandeld op het strand van Lucky Bay en jawel een kangoeroe op het strand gezien, er leven er meer maar die waren even niet thuis kennelijk! Deze was wel heel schattig, heeft schitterende foto’s opgeleverd!

We zouden op de campground blijven maar hebben toch besloten om een andere plek buiten het park te zoeken. Iedereen stond nogal dicht op elkaar en omdat we erg vroeg waren moeten we het aggregaat gebruiken anders redt de huishoud accu het niet. En dat mag daar wel maar deze maakt aardig wat lawaai en dat zit je zelf met je tenen krom omdat je anderen er mee stoort en dat willen we niet. Als je het ding een eind heen kunt zetten is er niks aan de hand, we hebben ruim voldoende snoer dus dat is het probleem niet maar dat kon daar dus niet.

Dus het nationale park verder verkend, het is echt fantastisch mooi! We zijn eerst naar een uitzicht punt  boven Lucky Bay gereden, prachtig! Vervolgens hebben we Thristle Cove en Hellfire Bay bezocht, echt heel erg van genoten!

Daarna hebben we het nationale park verlaten en zijn via een gravel road al in de richting van de Nullarbor Plain gereden, je heb hier weinig andere opties, het duurt overigens nog even voordat we daar zijn.

Al snel vonden we een prachtige plek in een productie bos. Enige minpunt is dat we hier in de omgeving geen mobiel bereik hebben, normaal niet erg maar we zijn we heel erg benieuwd hoe het in Sydney afloopt.

Bos dichtbij Condingup – Highway 1

Dag 11

Even over zevenen zijn we weer vertrokken en zijn eerst naar het gehucht Condingup gereden, iets daar voorbij hebben we de afslag naar Balladonia genomen, een lange gravel road, de Paramengo Road die later overging in de Balladonia Road.

En dat hadden we dus niet moeten doen, zo’n 100 km was zeer slecht te rijden, zo’n slecht track hebben we nog nooit gereden, af en toe een stukje maar doorgaans zijn ze goed te berijden, dit was echter een ramp! Aan het begin van de routen stond een waarschuwing maar die hebben we dus genegeerd, domme toeristen die we zijn! Als dat hier namelijk staat kun je ervan uitgaan dat het een rough road echt een drama is.

Het was op zich niet gevaarlijk, wel als het nat geweest was maar dan begin je er doorgaans sowieso niet aan. Maar het was heel onprettig en met een gemiddelde snelheid van 15 km per uur duurt 100 km erg lang! Maar op die manier houd je de boel wel heel!

De les is dus dat als er een dergelijke waarschuwing staat je deze niet moet negeren! Het probleem hier echter was dat de eerste 100 km een prima track was en dan ga je er vanuit dat de rest ook wel zo zal zijn, niet dus!

De omgeving was ruig, veel bomen en struiken, wel mooi maar door de slechte weg hebben we daar niet echt van kunnen genieten. We hebben er van 8.00 uur tot 15.00 uur op gezeten, alleen de eerste twee uur waren prima, daarna wil je alleen maar zo snel mogelijk aan het einde zijn.

Om drie uur bereikten we eindelijk Highway 1 richting Nullarbor Plain. En vrij snel vonden we een prima plek op een parkeerplaats waar we eerst de boel maar wat opgeruimd hebben, alles zat onder het rode stof.

Highway 1 – 80 km ten westen van Eucla

Dag 12

Vandaag was een echte reisdag, de eerste helft van de ongeveer 1000 km lange doorsteek naar South Australia zit erop, we zijn 80 km ten westen van Eucla op een enorme rustplek gestopt. Die plekken zijn hier van erg mooi, middenin de natuur en toch dichtbij de weg.

In dit deel zat ook het 146,5 km lange kaarsrechte deel van deze weg, dit wordt ook met borden aangegeven.

Het landschap is grotendeels vlak met wat bomen, alleen bij de Madura Pass is het wat geaccidenteerd. Uiteraard zijn we diverse keren gestopt voor koffie, lunch e.d. De klok hebben we alvast een uur vooruit gezet, morgen weer anderhalf uur, het is in South Australia twee en een half uur later, ze hebben daar ook zomertijd, dat heeft Western Australia niet.

Helaas hebben we waarschijnlijk overmorgen pas weer mobiel bereik dus geen idee wat het nieuws is.

80 km ten westen van Eucla – 200 km ten oosten van Ceduna

Dag 13

En wederom een reisdag waarop we feitelijk ook nog wat tijd verloren omdat het in South Australia twee en een half uur later is dan in Western Australia en die grens zijn we vanmorgen gepasseerd.

We zijn over de Nullarbor Plain getrokken, we krijgen nog een stukje, ongeveer 200 km ten westen van Ceduna zijn we gestopt. Ceduna is het eerste echte stadje dat we tegen gaan komen na in totaal zo’n 1200 km! Daar kunnen we weer inkopen doen en eindelijk de mail e.d. checken na een “radiostilte” van vier dagen. Mogelijk dat we weer een nachtje op een camping gaan staan want daarna duiken we weer de outback in.

Vandaag zijn we heel vaak gestopt, eerst in Eucla en daarna op drie uitzichtpunten en nog een paar mooie plekken. De weg loopt hier voor een deel vlak langs de kust, je kunt de oceaan zien en de kliffen zijn zeer imposant.

De Nullarbor Plain is een enorme vlakte waar vrijwel geen bomen groeien, wel lage begroeiing, kaal maar wel indrukwekkend.

Morgen zit deze enorme lange doorsteek er op en gaat alles weer wat gevarieerder worden.

200 km ten oosten van Ceduna – Ceduna

Dag 14

We waren vandaag iets later dan normaal, zal door het verzetten van de klok komen vermoed ik. Maar iets na acht uur waren we weer onderweg. We moesten nog 200 km naar Ceduna, het eerste plaatsje na ongeveer 1200 km! Onderweg een aantal fotostops gemaakt, vooral voor leuke, creatieve kerstuitspattingen langs de weg bij de ingangen naar boerderijen e.d. Ook in Penong, bekend vanwege de vele typisch Aussi molentjes, gestopt.

Bij Ceduna hadden we een fruitcontrole, je mag geen fruit meenemen naar South Australia en naar Western Australia ook niet. We wisten dit en hadden alleen nog wat tomaatjes en bananenschillen die we in moesten leveren, ook de schillen komen er niet in!

In Ceduna zijn we eerst naar de camping gegaan om alvast maar een plek te hebben, je krijgt hier een plek met een nummer dus als je er niet bent wordt die niet door een ander ingenomen. Daarna hebben we boodschappen gedaan, dus morgen kunnen we weer de outback in.

Ook alle mail e.d. weer bijgewerkt, nieuws gelezen, we zijn weer helemaal bij. We snappen het dus echt niet, krijg je asiel in een land en flik je dit plus nog veel meer naar later bleek, dit gaat dus over die tragische gijzeling in Sydney. Er schijnen hier nog veel meer van die zogenaamde “lone wolfs” rond te lopen en de bedreigingen zijn er dus met name voor de feestdagen volgens bepaalde nieuwsbronnen hier, maar het beste van hopen.

Later hebben we een heerlijke take away pizza gehaald, lekker makkelijk vandaag!